Waarnemen zonder woorden, dat wil zeggen zonder denken, is een van de merkwaardigste verschijnselen. De waarneming wordt hierdoor veel intenser, niet alleen van het brein, maar ook van alle zintuigen. Deze waarneming is niet de fragmentarische waarneming van het intellect, of een emotionele aangelegenheid.

Zij kan worden omschreven als totale waarneming, en vormt een onderdeel van meditatie. Waarnemen zonder waarnemer, tijdens de meditatie betekent in verbinding staan met de hoogte en de diepte van het onmetelijke. Dit waarnemen is heel anders dan het zien van een object zonder waarnemer, want in de waarneming van de meditatie bestaat geen object en daardoor geen ervaring.

Toch kan meditatie plaatsvinden met open ogen en temidden van allerlei voorwerpen. Men ziet ze maar er is geen proces van herkenning, en daardoor is er ook geen ervaring. Wat voor betekenis heeft een dergelijke meditatie? Er is geen betekenis, er is geen doel. Maar in die meditatie is een beweging van grote extase die niet mag worden verward met plezier. Het is de extase die aan het oog, het brein, en het hart de kwaliteit van onschuld schenkt.

Als men het leven niet als volkomen nieuw kan zien, is het routine, iets vervelends, een zinloze aangelegenheid. Daarom is meditatie van het allegrootste belang. Het opent de deur naar het onpeilbare, het onmetelijke.

Meditaties 18, blz.31,r.1