Het andere soort van leren – waaraan we lang niet zozeer gewend zijn, omdat we in sterke mate slaven zijn van gewoontevorming en traditie en alle denkbare vormen van conformisme – is waarnemen zonder de begeleiding van vooraf verworven kennis, en dus iets gadeslaan in onbevangenheid, alsof het voor het eerst was. Als je de dingen als nieuw waarneemt, worden daarmee geen herinneringen aangekweekt; dat is iets heel anders, dan wanneer je iets waarneemt en via die waarneming herinneringen in je geheugen opbergt, zodat je de volgende keer dat je hetzelfde ding , dezelfde situatie waarneemt dat doet in het kader van je herinneringen, zonder ooit meer nieuw en onbevangen waar te nemen.

Leven en sterven, blz. 83, r.14