Je kunt toch niet blijven ploegen zonder ooit te zaaien?  Zaaien kun je alleen als je je relatie tot anderen waarneemt en ziet wat er eigenlijk gebeurt. Je luisteren wordt kijken; je kunt zo veel kijken als je maar wilt, je gaat dan bepaalde eigenschappen en neigingen onderscheiden; als je echter kijkt als een waarnemer, los van het waargenomene, dan ben je gedoemd conflicten, dus méér leed, in het leven te roepen. Terwijl als je die waarheid inziet, nl. dat de waarnemer het waargenomene is, meteen alle conflict ophoudt. Dan wordt een totaal ander soort energie werkzaam. Want er zijn verschillende soorten energie: fysieke energie door goede vøeding, energie ontstaan uit emoties of sentimentaliteit, een soort energie die voortkomt uit het denken, uit conflicten en spanningen. In dat energieveld hebben we altijd geleefd. Ik druk het nu alleen anders uit. We proberen steeds maar méér energie te vinden binnen dit veld om onze problemen op te lossen, wat enorm veel energie opslorpt. Nu is er nog een andere soort energie– of de voortzetting van dezelfde energie onder een andere vorm — die naar voren komt als de geest totaal werkzaam is, op intelligente wijze, d.w.z. niet binnen het denkgebied.

Vrijheid en meditatie, blz. 18, r. 5