Wanneer je alleen gadeslaat wat er feitelijk aan de hand is, dan is dat wat aan de hand is orde.  Zodra je tracht er iets aan recht te zetten, schep je wanorde.

Chaos ontstaat pas wanneer je dat wat is, wilt gaan verande­ren: want dan ga je het veranderen aan de hand van verkregen kennis. En die kennis vertegenwoordigd het verleden en daarom probeer je dan wat is – dat niet tot het verleden hoort – te wijzigen volgens kennis die je opgedaan hebt. Vandaar tegen­strijdigheid, vandaar verwringing en vandaar zo’n wanorde.

Innerlijke revolutie, hfst.1, blz 61, r.12