Waarom zijn we onnadenkend?
De denker denkt zijn gedachten uit gewoonte, door herhaling, door het vorige te kopiëren, en het gevolg daarvan is onwetendheid en verdriet. Is gewoonte niet een kwestie van onnadenkendheid?  Alert besef schept orde, maar nooit gewoontevorming. Gevestigde neigingen brengen alleen maar onnadenkendheid in de wereld. Waarom is een mens onnadenkend? Omdat nadenken onplezierig is – nadenken werkt storend, leidt tot verzet en het maakt soms dat onze daden tegen vaste leefpatronen ingaan. Reikwijdte-verruimend denk-voelen, keuzeloos en alert gaan beseffen kon wel eens tot ongekende diepten leiden en de menselijke geest verzet zich tegen het onbekende; die beweegt zich liever van het ene bekende naar het andere, van de ene gewoonte naar de andere, van het ene leefpatroon naar het andere. Een geest van dat kaliber laat het bekende nooit los om het onbekende te kunnen ontdekken. En omdat hij beseft, hoe pijnlijk denken kan zijn, wordt de denker door naäping, door gewoontevorming onnadenkend; hij is bang om na te denken en schept daarom vaste structuren van onnadenkendheid. Omdat de denker bang is, komen zijn daden voort uit angst en dan bekijkt hij achteraf die daden en probeert ze recht te trekken. De denker is bang voor zijn eigen scheppingen, maar de daad is tenslotte de doener, en dus is de denker bang voor zichzelf. De denker is de vrees zelf; de denker is de oorzaak van alle onwetendheid, alle smart. Al kan de denker zichzelf opsplitsen in een massa verschillende denkcategorieën, de gedachte blijft desondanks de denker. De denker en al zijn inspanning om iets te zijn en te worden, zij zijn de oorzaak van de conflicten en de verwarring.
Leven , eeuwig Nu, dagelijkse meditaties 10 september