Denken is een reageren vanuit het voorbije, vanuit het geheugen, nietwaar? Het geheugen is een kwestie van traditie, van ervaring, en als het op wat voor nieuwe ervaring ook reageert, komt die reactie uit het verleden voort; iedere opgedane ervaring versterkt daarmee het verleden. Onze geest is een produkt van het verleden, van de tijd; ons denken is het produkt van vele gisterens. Wanneer het denken zich tracht te wijzigen, en probeert het een of ander wel of niet te zijn, bestendigt het zichzelf daarmee alleen maar onder een andere naam . Omdat het denken het produkt is van het gekende, kan het het ongekende nooit ervaren; omdat het door tijd ontstaan is kan het nooit begrip krijgen van het tijdloze,  het eeuwige. Wil het werkelijke kunnen bestaan, dan moet er een einde komen aan het denken.

Aanpassing en vrijheid, blz.214, r.8