Zolang aan wat is namen worden gegeven, is er betrekking tussen de geest en wat is; doch wanneer dit naamgevingsproces – wat herinnering is,  de constructie zelve van de geest, – er  niet meer is, dan is wat is er niet meer. Alleen in deze ommekeer is integratie gelegen.

Integratie, het uit alle delen een maken, is geen wilshandeling, het is niet een proces van geintegreerd te worden. Wanneer de desintegratie, de ontbinding, er niet is, wanneer er geen conflict is, geen worsteling om iets te worden, dan alleen is er de manifestatie van het geheel, van het complete.

Commentaar op het leven. Blz. 262, r.13