Er bestaat gewaarwording, die een vlam is, die de essentie eruit gedistilleerd heeft, en waarvan je niet kunt zeggen, dat je die nu te pakken hebt. Meer dan essentie is er niet. En mogelijk handelt die essentie, mogelijk ook niet. Wanneer die handelt, is dat volkomen zonder grenzen. Dan is dat
zonder dat “ikzelf” handel. Dat spreekt vanzelf.
P: Juist dat is schepping. Schepping is niet iets, dat daar los van staat.
Krishnamurti: Het enige, wat die essentie uitdrukt, is scheppende handeling, niet nieuwe of oude, al bekende handeling. Die essentie is zelf de expressie.
P: Is dan gewaarwording tevens handeling?
Krishnamurti: Natuurlijk; ik wilde, dat u daar de schoonheid van inzag. Denk maar niet verder over handeling, zie liever wat zich in u voltrokken heeft. Gewaarwording zonder enige verdere beperkende voorwaarden is een vlam, die dat, wat hij gewaarwordt, distilleert, en hij distilleert
alles wat hij gewaarwordt, juist omdat hij die vlam is. Dit is geen zintuiglijke gewaarwording.  Als U, tijdens die gewaarwording, die van minuut tot minuut de essentie distilleert, zegt dat ik een ezel ben, en ik word dat gewaar, ligt in die gewaarwording de essentie. Die essentie handelt dan al of niet, al naar de situatie en de plaats waar zich die afspeelt. Maar in zo”n daad is dan geen “mij’, geen beweegreden aanwezig.

Traditie en revolutie, blz.266, r. 4